Sabado, Hunyo 14, 2008

Tula: Isang Gabing Bangungot - ni Bernardo Itucal

KOMYUN, Ikalawang Aklat



ISANG GABING BANGUNGOT SA KAMAY NG BERDUGO

ni Bernardo Itucal


Sa katahimikan ng gabing aking kapiling

Pilit akong inagaw ng dahas ng karimlan

Sa layuning patahimikin ang nagagalit kong damdamin

At mapasunod sa nais ng mapang-alipin.


Wala akong karapatan sa harap ng kalupitan

Itinuring nila akong parang hayop na walang pandamdam

Nais nila’y durugin katawan ko’t paninindigan

Na inilaan ko na sa kapwa at sa bayan.


Sa gabi ng kawalang pag-asa na aking nararanasan

Sa kamay ng mga berdugong uhaw sa dugo ng bayan

Laging nakakintal sa aking damdamin at isipan

Na ito’y bahagi lamang ng buhay at karanasan.


Isang gabing bangungot sa kamay ng mga berdugo

Isang napakahabang gabing tanging dilim ang naging saksi

At kahit buhay ko ma’y maglaho sa pagsapit ng liwanag

Pangarap ko’t prinsipyo’y mananatiling buhay kailanman.


(Sinulat sa loob ng kulungan ng Bicutan)

Walang komento:

Tungkol sa Akin

Aking larawan
Adhikain naming tipunin ang mga tula, maikling kwento, sanaysay, awitin, at iba pang sulating likha ng manggagawa, maralita at iba pang sektor ng lipunan, lalo na yaong nananawagan ng pagbabago at pagtatayo ng tunay na lipunang makatao.